Portland

Woensdag 31 juli 2013.

Na een prima en zeer noodzakelijke nachtrust nemen we een licht ontbijtje in het restaurant van het hotel. En daarna maar eens in de lobby vragen hoe we met de auto gemakkelijk de stad in kunnen komen. Het antwoord van de oude mevrouw aan de balie komt er op neer, dat we beter de trein kunnen nemen vanuit Beaverton transitcentre. Dat doen we niet. Dus met die grote Jeep op de bonnefooi het centrum van Portland in.
Onze Amerikaanse Miep loodst ons rechtstreeks het centrum in en daar in Clay Street staat een prima toegankelijke parkeergarage. Op naar het stadse gebeuren.

De stad heeft allerlei verborgen parkjes en meteen naast de parkeergarage is er eentje met dit kunstige watervalgebeuren. Een schoolklas is volop bezig zeer nat te worden.

Centrum

Daarna naar de waterkant van de Willamette River. Een leuke wandeling door het park aan de waterkant levert een mooi uitzicht op de diverse bruggen op en ook de skyline van de stad is enigszins te bekijken. Die komt later op de dag vanaf een heel drukke brug veel beter tot zijn recht.
Op zoek naar het echte oude centrum zijn we bijna per ongeluk de rivier overgestoken, maar gelukkig kwamen we er op het laatste moment achter, dat we er eigenlijk al naast stonden.

Een leuke bezichtiging van de oude stad (western style) volgt. Evenals het kleine China Town. Daarna naar een Starbucks voor de noodzakelijke koffie en hot chocolat. Dat Starbucks hier begonnen is dringt pas tot ons door wanneer 5 van die zaakjes redelijk dicht bij elkaar staan.
Toen naar Pioneer Square, waar, hoe is het mogelijk, een enorme Montessorischool is opgezet in grote party tenten. Echte leerkrachten geven er les aan echte kinderen en echte ouders lopen er met kaartjes op de borst voorlichting te geven aan geïnteresseerden.
Aan dit plein ligt het Pioneer Courthouse en andere justitiële gebouwen ernaast.

De roodachtige trappen rond het plein vallen op omdat ze tussen de treden door, op ingenieuze wijze, toegankelijk zijn gemaakt voor rolstoelen en kinderwagens.
Vervolgens langs allerlei parkjes weer terug naar de parkeergarage, waar we de auto voor zo'n 10 dollar weer mogen ophalen. Daarna op weg naar de natuur.

We zijn van plan via de Skyline road naar het Forrest Park te gaan. "Miep" heeft er wat moeite mee, maar uiteindelijk vinden we die weg. Helaas zijn er weinig plekken om het indrukwekkende uitzicht op Portland en de landerijen rondom rustig te bekijken. Op elk mooi uitzichtpunt heeft er wel een of andere rijke Amerikaan (of eentje met veel schulden) een kast van een huis neergezet.
De rit door het park is leuk. Je krijgt dan pas in de gaten, dat Portland op flinke heuvels ligt.

Uiteindelijk besluiten we om ook nog te gaan kijken in het Kelley Point park. De rit er naar toe is weer lastig, want we kunnen Miep geen adres geven. Dus we missen de eerste de beste toegangsbrug bij Cathedral Park. Daarna 10 mijl omrijden om via een andere brug over de Interstate 5 in een flinke file de goede kant op te gaan. Het park is niet al te spectaculair. We lopen over een bospad en komen bij een zandstrandje.
Duidelijk is wel, dat de lokale bevolking er vaak gaat zwemmen.

De terugreis naar het hotel verloopt heel rustig. Met een gemiddelde snelheid van 3 mijl per uur tuffen we over diverse bruggen en kunnen we volop genieten van het jachtige verkeersgedrag van de Portlandenaren in de file. Het hotel staat er nog. We gaan er vanavond het restaurant eens testen.
Het weer vandaag was prima. Het begon wat bewolkt, maar vanaf het middaguur was de zon er meer dan genoeg. Temperatuur ca. 25 graden.

Het restaurant van het hotel is prima in orde. Alleen de muziek is voor ons een verschrikking. Er wordt voortdurend jazzmuziek gedraaid en dan van die soort, waar Rita Reys (zij ruste in vrede) groot mee geworden is. Ook de zogenaamde free jazz schalt door de eetzaal.
Vriendelijk vragen we aan de ober of hij die muziek wilt 'killen'. Opgelucht kijkend voldoet hij aan dat verzoek. Binnen een minuut begint er een pianist te spelen. Tenminste, dat denken wij. Bij het verlaten van het restaurant blijkt het om een computer te gaan, die aan de vleugel is gekoppeld. Een modern soort pianola, dus.

naar boven vervolg foto's van deze dag